DÖRT BÜYÜK MELEĞİN VAZİFELERİ

 

DÖRT BÜYÜK MELEĞİN VAZİFELERİ

1. Cebrâll aleyhisselâm, Seyyldü’l-Melâlke'öir, yani melek­lerin efendisi... Kur’ân-ı Kerim’de “Rûh", "Rûhu’l-Emîn", "Rûhu’l-Kuds", gibi isimlerle de anılır. Allah Teâlâ ile peygam­berleri arasında vâsıtalık vazifesi görür. Bütün peygamberlere Cenâb-ı Hakk'ın vahyini Cebrâll (a.s.) getirmiştir. Kur’ân-ı Ke- rim'de onun bu vazifesine şöyle işâret edilmiştir: “Onu; Rû­hu’l-Kuds (Cebrâll aleyhisselâm), îman edenlere sebat ver­mek, Müslümanlar’a bir hidâyet ve müjde olmak İçin, Rabb’lnln nezdlnden hak olarak İndirdi." (S. Nahl, 102) Hazret-i îsâ (a.s.) için de, “Biz onu (îsâ’yı) Rûhu’l-Kuds’le takviye ettik (destekledik)" (S. Bakara, 87) buyurulmuştur.

2. Azrâll aleyhisselâm, Kur’ân-ı Kerim’de "Melekü’l-Mevt (ölüm meleği)" diye tavsif olunmuştur. Vazifesi, eceli gelen canlıların, Allâh’ın izni ile ruhlarını almaktır. Onun bu vazifesini Cenâb-ı Hakk şöyle bildirmiştir: “(Resûlûm) de kİ: Size vekil kılınan ölüm meleği [eceliniz geldiğinde] canınızı alacak, sonra da Rabb’lnize döndürüleceksiniz." (S. Secde, 12)

3. İsrafil aleyhisselâm, kıyâmetin kopması ve yeniden diril­mek için olmak üzere iki defa sûr’a üfürmekle vazifelidir. Bütün canlı varlıkların sonu demek olan bu hâdise, Kur’ân-ı Mübîn’de şöyle ifade olunmuştur: “(Birinci) sûr’a üfürülmüş, artık Al- lâh’ın diledikleri dışında, göklerde kim var, yerde kim var­sa hepsi düşüp ölmüştür. Sonra sûr’a bir kere daha ütülür; onlar da hemen ayağa kalkıp bekleşirler." (S. Zümer, 68)

4. Mîkâll aleyhisselâm, dünya ve dünyanın dışındaki âlem­lerde bir takım fizîkî hâdiselerin vukûu; yağmur, rüzgâr ve ne- bâtâtın bitmesi gibi hususların meydana gelmesinde vazifeli bir melektir. Kur’ân-ı Mecîd’de Mîkâil (a.s.)'den şöyle bahse­dilmiştir; “Kim Allâh’a, meleklerine, peygamberlerine, Ceb- râH’e ve Mîkâil’e düşman olursa bilsin kİ, Allah kâfirlerin düşmanıdır." (S. Bakara, 98) Mevzû yarın, “Dört meleğin dı­şındaki melekler” başlığı ile devam edecek.)