FAYDA VERMEYEN İLİM

 

ALLÂH’IM FAYDA VERMEYEN İLİMDEN SANA SIĞINIRIM”

Resûlullâh Efendimiz (s.a.v.) buyurdular:

• “Her kim ilmi öğrenir ve öğretirse, işte bu kimse gök­lerin melekûtünde azîm (büyük, ulu zât) olarak çağırılır/’

• “Bilmeyene yazıklar olsun, bilip de amel etmeyene üç defa yazıklar olsun.”

• “İnsanlara hayrı emredip kendisini unutan âlimin mi­sâli insanları aydınlatırken kendisini yakan mum gibidir.”

• “Kıyâmet günü azâbı en şiddetli olan, Allâhü Teâlâ’nın ilmiyle menfaatlendirmediği âlimdir.”

• “Kıyâmet günü âlim misin, câhil misin? diye suâl olunduğunda hâlin nice olur yâ Uveymir? Eğer âlimim desen ilminle ne ameli işledin? denir. Eğer câhilim desen mâzeretin neydi de ilim talebinden geri kaldın, denir.”

îmâm-ı A’zam hazretlerine “Bu ilmi nasıl elde ettiniz?” diye soruldu. Şöyle buyurdular: “İnsanlara anlatmakta .cimrilik etmedim. Başkalarından istifâdeden de bir an geri durmadım. Bir meseleyi anladığım vakit “Elham- dülillâh” dedim. Böylelikle ilmim artmış oldu.”

İlim takvâya ve Aİlâh korkusuna vesîle olduğu için şe­reflidir. Kimin ilmi Aİlâh korkusu ve takvâ meyvası ver­miyorsa bu ilim'vebâldir ve dalâlete sebeptir. Nitekim Resûlullâh (s.a.v.) şöyle duâ ederlerdi:

“Allâh’ım, fayda vermeyen ilimden sana sığını­rım.”