Fütüvvet

 Fütüvvet

Süfyân-ı Sevrî hazretlerine fütüvvetten (yiğitlikten) soruldu: “Dostların kusurunu af­fetmektir” dedi. Fütüvvetin gereklerinden biri de fetânın (yani fütüvvet sahibi kimse) şu beş şeyi nefsinde taşımasıdır:

Eminlik, sıyanet (muhafaza), doğruluk, gü­zel kardeşlik ve içi düzeltmek. Kim bunlar­dan birini terkederse o adam fütüvvet şartları dışına çıkmış olur. Büyüklerden biri şöyle demiş: “Kimde şu altı huyu bulursan onun tam fütüvvet içinde yaşadığına hükmet; Aza şükretmek, çok musibete sabretmek, cahil kimseyi yumuşaklıkla idare etmek, cimriyi cömertliğiyle terbiye etmek, yaptığı iyiliğe insanlardan karşılık istememek, daha önce yaptığı bir iyiliği yıkmamak.”

Bir insanda şu üç huy birleşmedikçe o ada­mın mürüvveti (kişiliği, karakteri) tam olmaz: "İnsanların ellerinde bulunanı ummaktan vaz­geçer, duyup incindiği sözlere sabreder, kendi nefsi için sevdiğini başkaları için de sever.” Mutasavvıflardan birine, "Fütüvvet nedir?” denmiş de şöyle cevap vermiş: "Hiç kimsenin kötülüğünü anmamaktır” (Sülemî Risaleleri).