İMANIN İKİNCİ ŞARTI: MELEKLERE ÎMÂN

İMANIN İKİNCİ ŞARTI: MELEKLERE ÎMÂN

İmanın ikinci şartı: Meleklerin Allâhü Teâlâ'nın şerefli kullan olduklarına ve Allâhü Teâlâ ile peygamberleri arasında vahyin sâdık ve emîn vâsıtası olduklarına îmân etmektir.

Enbiyâ sûresinin 26 ve 27. âyet-i kerîmelerinde bildirildiği üzere melekler Allah’ın şerefli kullarıdır, Allâhü TdâSâ nin eniirünnadan niçbir söz ve fiilde bulunmazlar.

Melekler, latîfdir (nurdan yaratılmışlardır). Kendi irâdeleri ile yahut kendilerine öğretilen mübârek isimleri okuyarak istedikleri güzel sûretlerde görülürler. Nitekim Cebrâîl Aleyhisselâm, Peygamberimiz’e bazan Ashâb-ı Kirâm’dan bazıları sûretinde gelirdi.

Melekler’de erkeklik ve dişilik olmadığı gibi insan ve cinlerdeki yemek içmek, doğmak, doğurmak ve her şerrin kaynağı olan şehvet ve gadab da olmaz.

Melekler’in bir kısmı gece gündüz dâimâ ve hiç ara vermeksizin Allâhü Teâlâ’yı tesbihden başka şeyle meşgul olmazlar. Bunlara mukarrebûn ve illiyyûn denilir. Bir kısmı da Allâhü Teâlâ'nın takdîr ettiği üzere yerde ve göklerde tedbir ve tasarruf eder, emrettiklerini yaparlar. Ayrıca her insanda, vazifeli 384 melek vardır. Bunlardan Kirâmen Kâtibin melekleri insanların günlük amellerini yazıp bunları hergün Allâhü Teâlâ'ya arzederler. (Şerh-i Dürr-i Yektâ)

Melekler’in adedlerini ancak Allâhü Teâlâ bilir. İçlerinden dört büyüğü, Melekler’in peygamberleridir ki şunlardır:

1- Cebrâil (a.s.): Vahye memurdur.

2- Mîkâil (a.s.): Bir kısım hâdiselerin; mesela rüzgârların, yağışların, hububatın ve bitkilerin meydana getirilmesine memurdur.

3- İsrâfil (a.s.): Sûr’un üflenmesi, kıyâmet gününün meydana gelmesi ve bütün canlıların kıyâmette tekrar diriltilmelerine memurdur.

4- Azrail (a.s.): Öleceklerin ruhlarını almaya memurdur. (M. ilmihal, Fazilet Neşriyat)