Az yemek, çok ibadet etmeyi kolaylaştırır. Fazla yemek ibâdet etmeye mâni’ olur.
Hayatın her nefesi kıymet biçilemeyecek kadar değerli bir cevherdir.
Her nefesi Allâhü Teâlâ’yı zikre ve ibâdete harcamak sûretiyle ebedî hayat için sermâye edinmek lazımdır.
Az yemeğe alışan kimse için, oruç tutmak, devamlı abdestli olmak, vaktini daha fazla ibâdetle geçirmek en büyük kazanç ve sermâyedir.
Bunları ancak dinin kıymetini bilenler idrak eder. Gafiller bunun kıymetini bilemezler. O gafiller hakkında şöyle buyrulmuştur:
“Dünya hayatına râzı olup onunla tatmin olanlar (âhi-rette tehlike yokmuş, bütün arzularına kavuşmuşlar gibi bir emniyet içinde gaflete dalmış durmuşlardır). Likâmı-zı (Hakk’ın huzuruna varmayı) arzu etmezler...” (Yûnus Sûresi, âyet 7)
Ebû Süleyman ed-Dârânî (rh.) Hazretleri çok yemenin altı zararına işâret etmiştir:
• Münâcât lezzeti kaybolur,
• İlim ve hikmet öğrenmek zorlaşır,
• İnsanlara karşı merhamet hissi yok olur. Zîrâ kendisi tok olduğu için bütün herkesin de tok olduğunu zanneder.
• İbâdetleri yaparken bedeninde ağırlık olur,
• Şehveti (nefsin doymayan arzuları) artar,
• Diğer müminler mescitlerde bulunurken çok yiyen kimseler mezbelelikte (çöplükte) dolaşır. (İhyâu Ulûmiddîn)
BEYT:
■ Etıbbânın budur pend u kelâmı
Sakın ifrat ile yime taâmı
Firdevsî-i Rûmî
(Bütün tabibler şunu tavsiye ettiler: ‘Sakın yemeği çok yeme’ dediler.)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder