İLİMLE AMEL ETMEK

İLİMLE AMEL ETMEK

Peygamber Efendimiz (s.a.v.) buyurdular:

• “İlim öğreniniz ve öğrendiklerinizle amel ediniz, onu insanlara öğretiniz. Ehil olmayanlara öğretmeyiniz, ilim öğrenmeye ehil olanları da mahrum bırakmayınız.”

• “İlimlerden dilediğinizi öğreniniz. Öğrendiklerinizle amel etmedikçe Allâhü Teâlâ size asla ecir ve mükâfat vermez.”

• “Ey Uveymir! Allâhü Teâlâ sana kıyâmet gününde “İlim öğrendin mi yoksa cahil mi kaldın?” derse, sen de “İlim öğrendim” dersen sana o zaman “öğrendiğin ilimle ne amel işledin” diye sorulur.

Yok, cahil kaldım dersen “Cahil kalmandaki özrün, mazeretin ne idi? Neden ilim öğrenmedin?” denilir. O zaman hâlin nice olacak, söyle bakalım.”

Bu hadîs-i şerîf cehâletin ne kadar çirkin ve kötü olduğuna, öğrendiği ilimle amel etmemenin ne kadar büyük vebal olduğuna bir delildir.

İlim ağaca, o ilimle amel etmek de meyveye benzer. Meyvesi olmayan ağacın, -görüntüsü ne kadar güzel olsa da- faydası olmaz. Onun için ilmi amel ve ibâdetle süslemek lâzımdır.

Sehl bin Abdullah (rah.) “İlim dünya lezzetlerindendir. Kendisiyle amel olunduğu zaman âhiret için olur.” demiştir.

Zührî (r.a.) şöyle demiştir: “İnsanlar, ilmiyle amel etmeyen âlimin sözüne, ilmi olmayan kişinin de ameline itibar etmez.”

Abdullah bin Mu’tez (rah.): “Münafığın ilmi sözündedir, müminin ilmi amelindedir.” dedi.

Bişr bin Hâris (rah.): “Öğrendiği ile amel eden kimse için ilim ne güzeldir. Amel etmeyen için de ne kadar zararlıdır.” dedi. (Iktızâü’l-ilm el-amel, Hatîb-i Bağdâdî)