Kim umar senden vefâyı,
Yalan dünyâ değil misin?
Muhammedü'l-Mustafâ'yı.
Alan dünyâ değil misin?
Yürû hey vefâsız yürü,
Şensin hod bir köhne kan,
Nice yüz bin erden geri,
Kalan dünyâ değil misin?
Kimisini nâlân edip,
Kimisini giryân edip,
Âhir-i kâr üryân edip,
Soyan dünyâ değil misin?
Kast edip halkın özüne,
Toprak doldurup gözüne,
Ehl-i gafletin yüzüne,
Gülen dünyâ değil misin?
Eğer şâh u eğer bende,
Her kişiyi salan bende,
Kimse mekân tutmaz sende,
Vlrân dünyâ değil misin?
Sihr ile donatıp kendin,
Meydana salan semendin,
Âleme mihnet kemendin,
Salan dünyâ değil misin?
İşin gücün dâim yalan,
Çok kişiden arta kalan,
Nice kere boşalarak,
Dolan dünyâ değil misin?
Lügatçe: Hod: Zâten, kendi, Köhne: Eski, kocamış. Nâlân: İnleyen. Üryan; Çıplak, soyulmuş. Giryân: Ağlayan. Semend: Hızlı ve güzel at. Ahlr*İ kâr: İşin sonu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder