TERKİB-İ BENT

İkbâl içün ahbabı si'âyet yen i çıkdt
 Bilmez idik evvel bu dirayet yeni çıkdı

 Sirkat çoğalup lâf-ı sadâkat modalandı 
Nâmûs tamâm oldu hamiyyet yeni çıkdı 

Düşmanlara ahbabını zemim oldu zarafet
 Dil-dârdan ağyara şikâyet yeni çıkdı 

Sâdıkları tahkir ila red kâ’ide oldu
 Hırsızlara İkrâm ü inâyet yeni çıkdı

Hak söyleyen evvel dahi menfûr idi gerçi 
Hâinlere amma ki riâyet yeni çıkdı 

Âciz olanın ketm olunur hakk-ı sarîhl
Mahmfteri har yerde himâyet yeni çıkdı 

İsnâd-ı taassub olunur merd-i gayyura 
Dinsizlere tevcîh-i reviyyet yeni çıkdı 

İslâm İmiş Devlete pâ-bend-l terakki 
Evvel yoğ İdi İşbu rivâyet yeni çıkdı 

Milliyeti nisyân ederek her işimizde
 Efkâr-1 Freng'e teba'iyyet yeni çıkdı 

Eyvah bu bâzîçede blzler yine yandık
 Zîrâ ki ziyan ortada bilmem ne kazandık. (Ziyâ Paşa)

İkbal için dostları çekiştirmek, yeni çıktı; eskiden bilmezdik, bu anlayış yeni çıktı!

Hırsızlık, çoğaldı. ‘‘Dürüsttük” lafı moda oldu, namus kalmadı. Namuzsuz-lan himâye yeni çıktı.

Düşmanlara dostunu kötülemek, incelik oldu; dostu yabancılara şikâyet yeni çıktı.

Dürüst kimseleri hakaretle küçük görerek, huzuruna kabul etmemek prensip hâline geldi; hırsızlara, ikram ve ihsanda bulunmak, âdeti yeni çıktı.

Gerçi doğru sözlü eskiden de beğenilmezdi. Ama hâinlere saygı yeni çıktı.

Kimi kimsesi olmayanların apaçık haklan çiğnenirken; arkası olan kişileri her yerde himaye etme, onlara imtiyazlı, ayrıcalıklı davranma âdeti yeni çıktı.

Gayretli, namuslu kimselere gericilik suçu yüklenirken; dinsizlere isâbetfi, doğru düşündükten (!) şeklinde değer vermek âdeti yeni çıktı.

Guyâ İslâmiyet, Devletin ilerleyip, yükselmesine ayakbağı, imiş; eskiden böyle birşey yoktu, bu söylenti de yeni çıktı.

Her işimizde, milli benliğimizi unutarak; Batının fikirlerine, tam anlamıyla ve hiçbir süzgeçten geçtirmeden teslimiyet ve kabullenme âdeti yeni çıktı.

Eyvah bu oyunda, bizler yine yandık; çünki zararımız ortadadır, bilmem bu işten ne kazandık!