Ey gönül gel ğayrıdan geç âşka eyle İktidâ
Zümre’-i tehl-i hakikat anı kılmış muktedâ
Cümle mevcûdât u ma'lûmâta aşk ‘akdem dürür
Zira ‘aşkun ‘evveline bulmadılar ibtidâ
Hem dahi cümle fena buldukta ‘aşk bâkî kalur
Bu sebebden didiler kim ‘aşka yokdur intiha
Dilerem senden Hudâ'yâ eyle tevfikun refik
Bir nefes gönlüm senün âşkundan itmegil cüda
Mâsivâ-yı ‘aşkunun sevdasını gönlümden al
‘Aşkımı eyle iki ‘âlemde bana âşinâ
‘Aşk ile tamuda olmak cennetidür ‘âşıkun
Lîk cennetde olursa tamudur ‘âşksuz ana
Ey Niyâzî mürşid istersen bu yolda ‘aşka uy
Enbiyâ vü evliyâya ‘aşk olupdur reh-nümâ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder