SÖZ DİNLEYEN TAŞLAR

 

SÖZ DİNLEYEN TAŞLAR 

Ebu Zer (r.a.) anlatıyor:

“Ben Peygamberimizin (s.a.v.) yalnızlık halini de takip eder­dim. Peygamberimizi bir gün tek başına otururken gördüm. Yalnızlığını fırsat bilip hemen gittim, izin isteyerek yanma oturdum.

Az sonra Hz. Ebu Bekir geldi selâm verdi, sağ tarafına oturdu. Sonra Hz. Ömer geldi, selâm verdi. Hz. Ebu Bekir’in sağma oturdu. Daha sonra Hz. Osman geldi, selâm verdi. Hz. Ömer’in sağma oturdu.

Peygamberimizin önünde  yedi veya dokuz taş vardı. Taşlan avucuna aldı. Taşlar hemen zikretmeye başladılar. Arı uğul­tusunu andıran seslerini duy­dum. Sonra taşlan yere bıraktı. Hemen sustular.

Sonra onları aldı, Hz. Ebu Bekir’in avucuna koydu, yine zikretmeye başladılar. Arı uğultuşuna benzer seslerlerini duy­dum. Sonra onları yere bıraktı ve hemen sustular.

Daha sonra eline alıp Hz. Ömer’in eline koydu. Yine zi­kretmeye başladılar. Arı uğul­tusu gibi seslerini duydum. Sonra bıraktı ve hemen sustular.

Az sonra onları aldı, Hz. Os­man’ın eline koydu. Zikre baş­ladılar. Yme arı uğultusunu andıran seslerini duydum. Sonra yere bıraktı ve hemen sustular.

Bunun üzerine Peygamberi­miz şöyle buyurdular:

‘İşte bu hal Peygamber hali­feliğine işarettir.’”