TERKÎB-İ BEND’DEN

TERKÎB-İ BEND’DEN

îmân ile dîn akçedir erbâb-ı gınâda,

Nâmûs u hamiyyet sözü kaldı fukarâda.

İkbâl için ahbâbı siâyet yeni çıktı,

Bilmez idik evvel, bu dirâyet yeni çıktı.

Sirkat çoğalıp lafz-ı sadâkat modalandı,

Nâmûs tamâm oldu, hamiyyet yeni çıktı.

Düşmanlara ahbâbını zemm oldu zarâfet, 

Dildârdan ağyâra şikâyet yeni çıktı.

Sâdıkları tahkîr ile red kâide oldu,

Hırsızlara ikrâm ü inâyet yeni çıktı.

Hak söyleyen evvel dahi menfûr idi gerçi, 

Hâinlere ammâ ki riâyet yeni çıktı.

Evrâk ile îlân olunur cümle nizâmat,

Elfâz ile terfîh-i raiyyet yeni çıktı.

Âciz olanın ketmolunur hakk-ı sarîhi,

Mahmîleri her yerde himâyet yeni çıktı.

İslâm imiş devlete pâbend-i terakkî;

Evvel yoğ idi, işbu rivâyet yeni çıktı.

Milliyyeti nisyân ederek her işimizde,

Efkâr-ı frenge tebaiyyet yeni çıktı.

Eyvah bu bâzîçede bizler yine yandık,

Zîrâ ki ziyân ortada, bilmem ne kazandık .(Ziya Paşa) LÜGATÇE: Erbâb-ı gınâ: Zenginler, Terfîh-i raiyyet: Halkın refahı, Siâyet: Kötüleme, gıybet, Mahmî: Himâye gören, Dirâyet: Zekâ, bilgi, kavrayış, Pâbend: Ayakbağı, Sirkat: Çalma, Nisyân: Unutma, Hamiyyet: Haysiyet, Bâzîçe: Oyun, eğlence, Zemm: Kınama, ayıplama, Ağyâr: Düşman GÜZEL SÖZLER:

•» Atalarının dindarlığı ile kurtulacakalarını zannedenler; Babalarının yemesiyle kendi karınlarının doyacağını, içmesiyle susuzluklarının gideceğini, okumasıyja bilgili olacağını sananlara benzerler. (İmam Gazâlf rh.)

•» Güçlü olan, zayıf yanını herkesten iyi bilendir; daha güçlü olan, zayıf tarafına hükmedebilendir.