DARU’L-ACEZE

DARU’L-ACEZE


Sultan İkinci Abdülhamid Han tarafından, sokaklarda dilenmekte olan kimsesiz çocukları, sakat erkek ve kadınları hem zilletten kurtarmak, hem de eğitim ve bakımlarını sağlamak için İstanbul'da yaptırılmıştır, ikisi erkeklere, ikisi kadınlara âit olmak üzere dört aceze binası, 200 yataklı hastahâne, yetimhâne, çamaşırhâne, hamam gibi hizmet binaları ve el sanatları ile ilgili Imâlathâneler, fırın ve mâbetlerden (cami, kilise ve havra) oluşan bir hayır kurumudur. Dârü'l-Acezejçin i ilk bağışı ve hediyeyi pâdişâh verdi. On sekiz parça değerli eşya satılarak 7000 altın lira elde edildi. Padişah ayrıca, 10.000 lira da nakit olarak verdi. 


Erkek ve kadınlar ayrı ayrı koğuşlarda kalacak, bunlar j mensup oldukları dine göre eğitim görecek, biri erkeklere, *> diğeri kadınlara âit olmak üzere iki hastahâne yaptırılacaktı.! İdaresi pâdişâh irâdesiyle tâyin edilecek bir heyete verilecekti. Darülaceze’nin gelir kaynakları: Dârülaceze’nin imalathanelerinde üretilen mallardan elde edilen gelirin üçte biri, gramajı düşük olduğu için belediyece el konulmuş ekmeklerin bedeli, tiyatro biletlerine eklenecek 20'şer ve 40'ar pa-! ralık pulların geliri, mabet kapılarına konulan yardım san-; dıklarından elde edilecek paralar, halkın bağışları, verilen; imtiyazlardan alınacak paralar ve idâre heyetinin bulacağı,; ve Bab-ı Âlî'ce uygun görülen diğer kaynaklardı.


Kimsesiz ve sakat vatandaşlar sokaklardan incitilmeden j zâbıtaca toplanacak, bulaşıcı hastalığı olanlar ayrı koğuşlara J alınacak, hasta olmayanlar yıkanıp giydirildikten sonra koğuş-: tara konulacaktı. Cüzamlılar ve deliler ise kabul edilmiyordu. Dârü’l-acezeye alınanlar için kadın ve erkeklere mahsus ayrı ayrı îmâlathâneler kurulacak. Çalışma gücü olanların burada ürettikleri mallar sergilerde ve Ramâzan-ı Şerîf ayında Beyazıt Camii avlusunda satılacak, elde edilen paranın üçte biri Darü’l-aceze’ye gelir kaydedilecek üçte ikisi sanatkarlar ara-; sında paylaştırılacaktı. Hiç kimse izin almadan dışarıya çıkamayacak, yakınlarıyla görüşme izne bağlı olacaktı.


Yedi yaşına basanlar ise erkek veya kız yetimhanesine konuluyordu. Yetimhanedeki çocukların eğitimi için Darü’l-; aceze’de bir de mektep açılmıştı. Açılan imalathânelerde (halıcılık, çorapçılık, terzilik, ayakkabıcılık, demircilik, marangozluk, fotoğrafçılık gibi) meslekler öğretiliyordu.