EBÛ SÜLEYMÂN DÂRÂNİ HAZRETLERİ’NDEN:

EBÛ SÜLEYMÂN DÂRÂNİ HAZRETLERİ’NDEN:


En zor, ama en makbûl şey sabırdır. Sabır, iki kısımdır:


1- Cenâb-ı Hakk’ın yapmamızı emrettiği, fakat nefsimizin istemediği ibâdetleri yapmaya devâmda sabır.


2- Allâhü Teâlâ’nın yapmamızı yasak ettiği, fakat nefsimizin hoşuna giden şeyleri yapmamaya devâm etmekteki sabırdır. En fazîletli amel, nefsin meşrû olmayan arzusunu yapmamaktır.


Bir dostundan, sana karşı hoş olmayan bir söz ve hareket görürsen hemen tenkit etme. Çünkü onu tenkit; edersen, önce yaptığından daha kötü ve ağır bir söz: söyleyebilir.


Bir kimse, bir mümini gözünde küçültür, kendini ondan daha kıymetli zannederse, hangi ibâdeti yaparsa yapsın, ibâdetin zevkine varamaz.


Kul, Rabb’inden hayâ ederse, Allâh (c.c.) onun ayıplarını örtüp, insanlardan gizler, hatâlarını affeder. Kıyâ-met günü hesâbını kolay eyler.


Bütün işlerde, kulun niyeti Allâh (c.c.) rızâsı olursa, o işin sonu mutlâkâ iyi olur. Bir kimse, güzel bir amel işleyince, bunu kendi gayretleri ile değil de, Allâh (c.c.)’ın lütfü, ihsânı ve yardımı ile yapabildiğini katiyyen bilirse, o kimsenin, ucuba kapılması (kendini beğenmesi), ibâdetini beğenmesi mümkün değildir.