Hicretin 18. yılının başında, Hicâz’da büyük bir kıtlık olmuştu. Bu yıla "kül yılı" denilmiştir. Çünkü yağmur yağmadığından topraklar rüzgâr önünde toprak, kül gibi savrulur olmuştu.
Çevre halkı azık için Medine’ye akın ediyor, vahşî hayvanlar da açlıktan insanlara saldırıyordu. Halîfe Hz. Ömer (r.a.) beytülmâlde (hazînede) bulunan bütün gıdâ maddelerini halka dağıttı. Ayrıca Basra, Mısır ve Şam bölgelerinden kervanlarla gelen yardımlar çevre halkına dağıtıldı. Daha önce süte ekmek doğrayarak yiyen Hz. Ömer, kıtlık devresinde sadece zeytinyağı ve ekmekten başka yemek yiyemez olmuş, bu yüzden vücudu iyice zayıflamıştı. Bu âfet dokuz ay kadar sürmüş, bu arada açlıktan ölenler olmuştu.
Bu musibetin sonlarında bir zât (Bilâl b. Hâris r.a.), Peygamber Efendimiz (s.a.v.)’in türbesine yaklaşıp şöyle demişti: ^ - Yâ Rasûlallâh! Ümmetine yağmur vermesini Hz. Al- lâh’tan dile! Çünkü helâk olmak üzereler. Daha sonra o şahsın rüyasına giren Rasûlullâh (s.a.v.) şöyle demişti:
- Ömer’e git, ona selâmımı söyle. Yağmur yağacağını müjdele ve benden ona de ki: "Ey Ömer! Sen sözünde duran bir kişisin. Aklını başına al!"
Adam uyanınca, kalkıp Hz. Ömer (r.a.)’e gitti ve rüyasını anlattı. Bu haberden ürperen Hz. Ömer (r.a.), halka haber salıp onları mescidde topladı ve onlara:
- Siz bende hoşlanmadığınız bir şey gördünüz mü? dedi.
- Öyle bir şey görmedik. Fakat neden böyle soruyorsun? dediler.
Hz. Ömer (r.a.) rüyâ haberini anlattı. Onlar da "bu yağmur duâsma işarettir" dediler. Topluca yağmur duâsına çıkıldı. Hz. Ömer (r.a.), Rasûlullâh’ın amcası Hz. Abbâs’ın (r.a.) elinden tuttu, “Yâ Rabbi, Rasûlü’nün amcası vesilesiyle sana yaklaşıyor, senden mağfiret diliyor ve sana yalvarıyoruz.” diye duâ etti. Oldukça yaşlanmış olan Hz. Ab- bas’ın da gözyaşları göğsüne dökülüyordu. O anda gökyüzünü yağmur bulutları kapladı. Allâhü Teâlâ (c.c.) sevdiği bir kulu vesilesiyle yapılan duâyı kabul buyurmuştu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder