Birgün Hârûn Reşîd, Behlül ile görüşmek, hikmetli sözlerini duymak istedi. Bunun için adamlarını gönderip Behlül'ü getirmelerini söyledi. Gidenler Behlül'ü boş bir mezar içinde uyur buldular.
Uyandırdıklarında; “Siz ne yaptınız. Beni pâdişâhtık makâmın-dan İndirdiniz. Şimdi ben ne yapacağım?” dedi. Halîfenin adamları bir şey anlamadılar. Fakat gidip bu sözleri halîfeye bildirdiler. Hârûn Reşîd de onun bu sözlerine bir mânâ veremedi, huzûruna gelince; “Ey Behlül! Sen hangi pâdlşâhlıktan İndirildin?” dedi.
Behlül; “Ey Halîfe! Rüyâmda kendimi hükümdâr olmuş gördüm. Tahtımda oturuyordum. Hizmetçilerim vardı. Saltanat ve ihtişam içinde idim. Lâkin senin adamların beni uyandırdı ve tahtımdan oldum.” Bu sözlere Hârûn Reşîd güldü ve; “Ey Behlül! Rüyâdaki pâdlşâhlığa îtibâr olunur mu?” dedi.
Bunun üzerine Behlül Hazretleri; “Ey müminlerin emîri! Benim hükümdârlığım ile seninki arasında ne fark var. Ben gözlerimi açınca pâdlşâhlıktan indim, hayat buldum. Sen gözlerini kapayınca ebediyyen saltanatından olacaksın ve nedâmet, pişmanlık günün başlayacak. O hâlde hangimizin hükümdâıiığına îtibâr yoktur siz söyleyin.” dedi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder