Benî Kelb kabilesinden olan Hz. Zeyd, Ukaz panayırında köle olarak satılığa çıkarıldı. Hz. Hatîce Vâlidemiz onu satın alarak, Peygamber Efendimiz’e (s.a.v.) hediye etti. Rasû-lullâh Efendimiz (s.a.v) de onu âzâd ederek, evlâd edindi. . Hz. Zeyd’in babası onu araya araya Mekke’de bulmuştu, kurtuluş bedelini vererek, kölelikten kurtarmak istiyordu. Ancak Peygamber Efendimiz (s.a.v.) para istemedi. Onu serbest bıraktı. Dilediği tarafı tercih edebileceğini bildirdi.
Hz. Zeyd: “Ben, kimseyi size tercih etmem. Siz bana, anne ve baba makâmındasınız.” dedi.
Hz. Zeyd’in babası ve akrabaları, bir insanın köleliği, ailesine tercih etmesine çok şaşırdılar. Bunun üzerine Hz. Zeyd onlara şöyle dedi: “Evet! Ben bu zâttan öyle şeyler gördüm ki, hiçbir zaman, hiçbir kimseyi ona tercih etmem.”
Rasûlullâh Efendimiz (s.a.v), Hz. Zeyd’in bu bağlılığı karşısında, onu alıp, Kureyş’in oturduğu yere vardılar. Rasûlullâh Efendimiz (s.a.v), Hz. Zeyd’i evlâd edindiğini ilân etti. Hz. Zeyd’in babası bunu görünce memnun olarak memleketine döndü. Bi’setten sonra şu mealdeki âyet-i kerîme nâzii oldu: “Muhammed (s.a.v) adamlarınızdan hiçbirinin babası değildir. Fakat o, Allah’ın Rasûlü ve peygamberlerin de sonuncusudur.” (Sûre-i Ahzâb, 40).
Bu ana kadar ona “Muhammed’in oğlu” demişlerdi. Yine Sûre-i Ahzab’ın 5. âyetinde de meâlen; “Onları (oğullukları), babalarının adları ile çağırın.” buyurulması üzerine onu asıl ismi “Hz. Zeyd bin Hârise” ile çağırmaya başladılar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder