Sultan Mahmut bir gün bahçesinde oturmuş hizmetçiler cömert bir şekilde altın ve İnci dağıtıyordu .Yoldan geçen bir hırsız bahçe kapısının aralığından içeri baktı sultanın açık gönlünü cömertliğini gördü gönlünden şöyle geçti eğer ben böyle cömert bir padişahın malını çalarsam o da duyarsa görünen o ki hiçbirşey demez .
Bir gün fırsat buldu sultanın atının boynundan 30.000 altın değerindeki gerdanlığını çaldı Sultan çok kızdı bağırdı cellatlara buyurdu kolcular tuttular Yollar saf saf bağlandı Hırsızı hemen tanıyıp yakaladılar bağladılar sürükleyerek sultanın huzura getirdiler
Çaresiz hırsız padişahın hışım ve siyasetini görünce ağladı ağlayınca Sultan sorun o kötü talihli adama niçin ağlıyor dedi sordular hırsız filan gün bahçe kapısından baktım sultanın Güleç yüzünü ve keremini gördüm ve onun bu haline aldandım Eğer sultanım Bu kadar hiddetli olduğunu bilseydim o gerdanlığın yakınından bile geçmezdim dedi .Sutan emretti o hırsızın elini çözdüler
hamama götürdüler sultanın elbiselerinden bir bohça getirdiler bu hırsıza giydirdiler Sultan o Atını gerdanlığıyla ona bağışladı ve onu şehirde gezdirin ve bağırın ki bu kişi sultanın keremine inanıp küstahlık etmiştir diye buyurdu.
O padişahlar padişahı kitabının başında asileri düşündü bir köye birkaç rekat namazından dolayı rahmet eder Bir köyün bir kez la ilahe illallah dediği için 80 yıllık günahını bağışlar onları utandırmaz
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder