İki kaşun arasında çekdi hatt-ı ‘istivâ

 
İki kaşun arasında çekdi hatt-ı ‘istivâ 
Alleme'lesmâyı ta'lîm itdi ol hatdan Huda

Zât-ı ‘ilme Mustafâ bsmâya Ademdür emin 
İkisinden zâhir olmışdur ‘ulûm-ı enbiyâ

Zât u esmâ vü şıfât ef âl u ’âşâr cümleten 
Her zamanda bir velînün vecihine bunlar ziyâ

Secde eyle Âdeme tâ kim Hak'â kul olasın 
İden Âdemden ’ibâ Hakdan dahi oldı cüdâ

Kenz-i lâ-yefnâyı bilmez kandedür illâ fakir 
Bahr-ı bî-pâyânı bulmaz itmeyen terk-i sivâ

Sûretâ gördiler Allâh diyeni olmış fakir 
Sandılar Allâh fakîrdür kendilerdir âğniyâ

Ravza-yı hadrâyı bilmez Hızrâ yoldaş olmayan 
Ab-ı hayvânı bu zulmi bilmeyenler sandı mâ

Bil ki seddeyn iki kaş İskender ortasındadur 
Cem-i cem‘ü’l-cem‘ ile fetholdı ebvâb-ı Hüdâ

Kande bulur Hakk’ı inkâr eyleyen bu Mısrî’yi 
Zâhir olmışken yüzinde nûr-ı gât-ı kibriyâ