MESNEVİDEN HİKAYELER - Lokman Hekim ve Efendisi

Lokman Hekim'in efendisi Lokman'a son derece gü­venip onu severdi. Ne zaman

önüne bir yemek gelse ön­ce onu Lokman'a takdim eder eğer Lokman beğenirse ondan sonra kendisi yerdi.

Bir gün bu efendiye bir karpuz hediye geldi. Lokman'ı çağırarak karpuzdan bir dilim kesip kendi eliyle ona sun­du. Lokman karpuzu büyük bir iştahla yedi. Bunu gören efendi ikinci bir dilimi de kesip verdi. Lokman bunu da ön­ceki gibi yiyip bitirdi. Efendisi Lokman'ın karpuzu çok sev­diğini sandı son dilime kadar kesip Lokman'a verdi. Son

bir dilim kalmıştı onu da kendisi yemek istedi dilimi ağzı­na götürüp ısırdı, ısırmasıyla ağzına zehir gibi bir tadın ya­yılması bir oldu. Elindeki karpuzu bir kenara fırlatıp attı, lokman’a acıyan gözlerle baktı:

"Böylesine acı karpuzu nasıl öylesine iştahla yedin?" diye sordu.

Lokman cevap verdi:

"Efendim siz bana olan bunca iyilik ve ihsanınız var­ken ben, bana ikram etiğiniz şeyi nasıl reddedebilirdim," dedi.

• Sevgiden tortulu, bulanık sular, arı, duru bir hâle gelir, sevgiden dertler şifa bulur.

• Sevgiden ölü dirilir, sevgiden padişahlar kul [ olur.

• Sevgi de bilgi neticesidir, noksan bilgi nereden sevgi doğuracak.