EDİLLE-İ ŞER’İYYE; DÎNİN DELİLLERİ

Edille-i şer’iyye, dînî hükümlerin çıkarıldığı ve dayandığı kaynaklardır ki, bunlar dörttür.

Kltab: Kur’ân-ı Kerîm’dir ki, Peygamber Efendimiz’e (s.a.v.) Allâhü Teâlâ tarafından Cibrîl-i Emîn vâsıtası ile vahyedilmiştir.

Sünnet: Peygamberimiz’in mübârek sözleri, işledikleri ve başkaları tarafından yapılan işlerde o işi tasvîb mâ­hiyetindeki sükûtlarıdır. Resûlü Ekrem’in .mübârek sözleri­ne “Sünnet-i kavliye", fiillerine “Sünnet-i fiiliye” denir. Yapıl­dığını gördüğü bir şeye sükût edip red ve inkâr buyurma­ması da bir “sünnet-i takrîriye”dir ki, o şeyin câiz olduğuna delâlet eder.

İcmâ-ı ümmet: Bir asırda, Ümmet-i Muhammed’in müctehidlerinin dinde, amelî bir mesele hakkında ittifak etmeleridir.

Kıyâs-ı fukahâ: Bir hâdisenin kitap, sünnet ve icmâ-ı ümmetle sâbit olan hükmünü; aynı illete dayandırarak o hâdisenin tam benzerinde de ictihad yolu ile isbât etmektir.