GIYBET

GIYBET

Gıybet; bir kimsenin arkasından duyduğu zaman hoşlanmayacağı şekilde konuşmaktır. Eğer yalan söylüyorsa iftirâ ve bühtân olur. Gıybet, Kur'ân-ı Kerîm’de muhkem âyet ile yasaklanmış ve Hz. Allâh gıybet etmeyi ölü kardeşinin etini yemeye benzetmiştir.

Peygamber Efendimiz (s.a.v.) de birçok hâdîs-i şeriflerinde gıybetin kötülüğünden haber vermiş ve ümmetini şiddetle sakındırmıştır.

Enes (r.a.)’ten rivâyet olunan bir hâdîs-i şerifte Peygamber Efendimiz (s.a.v.);

“Miraca çıkarıldığımda bir topluluğa rastladım. Bakırdan tırnaklarıyla yüzlerini ve gözlerini tırmalıyorlardı.

- "Bunlar kimlerdir yâ Cebrâll?” dedim.

- “Onlar dünyâda İken insanların etini yiyenler, gıybet edenlerdir.” diye cevapladı.

Ebu Ümâme (r.a.) de Peygamber Efendimiz (s.a.v.)’in şöyle buyurduğunu rivâyet etmiştir:

Ahîrette kişinin amel defteri açılmış olarak getirilir. Defterine bakıp yapmış olduğu iyi amellerin sevâbını göremeyince:

“Yâ Rabbll Yapmış olduğum şu şu hasenat defterimde yoktur.” deyince Hz. Allâh;

“Onlar, İnsanların gıybetlerini yapman sebebi ile yok oldular.” buyurur.

Büyük İslâm âlimi İmâm-ı Şarânî Hz. “Bu hastalık (gıybet hastalığı) pek çok İnsana slrâyet etmiştir kİ ondan kendisini kurtaran pek az kimse vardır.” buyurmaktadır.

Câbir (r.a.) anlattı. Bir seyâhatte Rasûlü Ekrem ile beraberdik. Yolumuz iki mezara uğradı. Rasûlü Ekrem (s.a.v.) “Bunların ikisine de azâp olunuyor. Fakat bunlar (sizin nazarınızda) büyük sayılmayan günâhlardan ötürü azâp olunuyorlar. Biri İnsanları gıybet eder, diğeri ise İdrar sıçrantısından sakınmazdı.” buyurdu.