HAZRET-İ EBÛBEKİR’İN CÖMERTLİĞi
Bir gün Hazret-i Ebûbekir ve Hazret-i Ali radıyallâhü an-hümâ mescidde Resûlullah’ın huzûrunda iken bir kimse mescide girip selâm verdikten sonra Hazret-i Ali’yi görünce, gayet mahzun olup yüzü sarardı. Hazret-i Ebûbekir ra-dıyallahü anh onun bu hâline hayret etti. Namaz kıldıktan sonra, Hazret-i Ali’ye sordu: “Yâ Ali, bu kimse mescide girip seni görünce gâyet mahzun oldu, benzi sarardı, hikmeti nedir?”
Hazret-i Ali radıyallahü anh dedi ki: “Bu kimse bana yir-mibin akçe borçludur. Onun için elem çekti.”
Hazret-i Ebûbekir onu çağırıp “Hazret-i Ali’ye borcun olan yirmi bin akçeyi niçin vermezsin?” dedi. O adam dedi ki: “Yâ Sıddîk! Allah hakkı için kudretim yoktur ki vereyim. Yoksa bir gün geciktirmezdim.” Hazret-i Ebûbekir, Kur’ân-ı Azîm'e hürmetinden ve son derece de cömertliğinden dedi ki:
“Eğer Fâtiha sûresini yarısına kadar okuyup, sevâbını bana bağışlar isen, borcunu ben öderim.” O da kabul edip, güzel ses ve tecvidiyle Fâtiha’yı yarısına kadar okudu. Hazret-i Ebûbekir buyurdu ki:
“Eğer tamamını okursan, yirmi bin akçe daha vereyim.” O da Fâtiha sûresinin tamamını okudu. Hazret-i Ebûbekir radıyallahü anh da tam kırk bin akçe verdi, bu azdır diye özür diledi. (Menâkıb-ı Çehâryâr-i Güzîn)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder