“DUÂ İBADETTİR”

“DUÂ İBADETTİR”

Duâ lügatte çağırmak demektir. Sonra duâ, küçükten büyüğe, aşağıdan yukarıya karşı yapılan niyaz ve temenni mânâsına kullanılmıştır.

Duâ, âciz olan kulun her şeye kâdir olan Allâhü Teâlâ’dan ihtiyaç ve arzusunu, fiilen, kavlen (söz) ve hâlen yalvararak, ihlâs ve ciddiyetle istemesidir.

Duâ, Allâhü Teâlâ’dan af, mağfiret, lütuf ve yardım istemektir ve Allâhü Teâlâ’ya îmânın en büyük ve en güzel delillerindendir. Duâ ile onun kulu olduğumuzu, ona karşı ihtiyacımızı göstermiş oluruz.

Duânın hakikati, kulun rabbinden yardım istemesi ve onun yardım ve merhametine müracaat etmesidir.

Duâ, kulun Cenâb-ı Hakk’ın varlığını, azametini, her şeye kâdir olduğunu; kendisinin de âciz ve Rabb’ine muhtaç olduğunu itiraf etmesidir.

Duâ bir ibâdettir. Kur’ân-ı Kerîmde duâ lafzı çok kere ibâdet mânâsında kullanılır. Nitekim Peygamber Efendimiz (s.a.v.) “Duâ ibâdettir.” buyurmuştur.

Resûlullâh Efendimiz (s.a.v.)'e uyarak her mühim işte kalb huzûru ile kabûlüne inanarak ve son derece tevazu’ içinde yalvararak duâ etmek gerekir. Her hayırlı işte yalvarmak ve duâ etmekle emrolunmuşuzdur. Zîrâ mümin, samîmi duâ ile yardıma, hayır ve berekete nâil olur. Duâ, birçok belâyı kaldırır ve düşmanların şerrinden kurtarır.