FETVÂ VERMENİN MES ULİYETİ

FETVÂ VERMENİN MES ULİYETİ

İmâm-ı Â’zam Hazretlerinin hocaları çoktu. Ulemâ, “İmâm-ı Â’zam Hazretlerinin, tabiînden dört binden fazla hocası vardır, tamamını saymak imkân haricidir.’*

derler. Önceleri ticaret ile meşgul olan İmâm-ı Â’zam Hazretleri, İmâm Şa’bi’nin delâletleriyle ilim tahsiline koyuldu! Az zamanda ilm-i kelâmda kemâl mertebeye ulaştı. I

Birgün, bir kadın İmâm-ı Â'zam’a (r.h.), sünnete uyguri olarak boşanmanın keyfiyetinden suâl etti. Bilemeyince; kadına, suâlini Hammâd Hazretleri’ne sormasını ve alacağı cevâbı kendisine de bildirmesini tembih etti. Cevâbının güzelliğinin tesiri ile İmâm-ı Â’zam, İmâm Ham-mâd'dan kendisinin de ders halkasına kabulünü ricâ etti ve o günden itibâren fıkıh ilmiyle meşgul olmaya başladı.

Birgün kalbinde ders okutma, talebe yetiştirme arzusuyla sabahladı. Bu arzusunu hocasına açma niyetiyle huzuruna çıktığında, Hammâd Hazretleri, yakınlarından birinin vefâtı sebebiyle iki ay ayrılması gerektiğini söyledi ve bu zaman zarfında talebelerinin dersleriyle meşgul olmak üzere kendisini yerine bıraktı.

Böylelikle İmâm-ı Â’zam Hazretleri iki ay hocasının nâipliğini yaptı.

Bu zaman zarfında kendisine sorulan altmış meseleye dâir verdiği fetvâtarı, döndüğünde hocasına arz etti.

İmâm Hammâd bu fetvâlardan kırkını isâbetli, yirmisini ise hatâlı buldu. İmâm-ı Â'zam Hazretleri işin mesû-liyetinin farkına varınca, bir daha, hocası sağ olduğu müddetçe onun meclisinden aslâ ayrılmadı.

BEYİT:

Bana benden olur her ne olursa,

Başım rahat bulur dilim durursa. (Lâ edil)

Yârin cefâsı cümle vefâdır, cefâ değil

Yâri cefâ kılur diyen ehl-i vefâ değil. (Lâ edrî)